ਮਨ ਤਰੰਗ

ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੋਚ ਸੰਵਾਦ ਕਰਦੀ,
ਲੰਮੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਏ ਲੜੀ ਮੀਆਂ।
ਵਹਿਣ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਕਦੀ ਆ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਂਦੇ,
ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਮੂੰਹ ਹੈ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਤੜ੍ਹੀ ਮੀਆਂ।
ਰਸਤਾ ਘੇਰ ਦਿਮਾਗ ਫਿਰ ਆਣ ਖੜਦਾ,
ਕਹਿੰਦਾ ਠਹਿਰ ਤੂੰ ਹੋਰ ਦੋ ਘੜੀ ਮੀਆਂ।
ਬੇੜੇ ਕਈਆਂ ਦੇ ਕਾਹਲੀ ਆ ਡੋਬ ਚੁੱਕੀ,
ਅਕਲ ਹੁੰਦੀ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਖੜੀ ਮੀਆਂ।
ਮੁੜ ਕੇ ਸੋਚਿਆਂ ਸੋਚ ਵੀ ਬਦਲ ਸਕਦੀ,
ਰੁਕਦਾ ਈ ਪੈਣ ਤੋਂ ਫੇਰ ਫਸਾਦ ਮਗਰੋਂ।
ਖਾਧਾ ਆਉਲੇ ਦਾ ਗੱਲ ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ,
ਬਾਬੇ ਆਖਦੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਯਾਦ ਮਗਰੋਂ।
- ਹਰਫ਼ਦਾਰ